Op 5 fibberwarie 1978 meugde ich as Vors lucifer oét de “Hel” kômme in de Maashook. Beejeinkoms waas doé beej Joep Dambacher ôppe Waterloosjtraot wao se veurgesteld woors aan ’t besjteur van de Kaetelaers en ouch gesjmink. Van dao oét achteröm door ’t paedje, dwars door ’t hoës van de fémilie Sprengers, nao de “Hel”wao den al tam tam waas. Bezônger aan die “Hel “ is netuurlik de entourage dao rôngk öm haer, dingk aan rauk, bengaals veur dét ’t nag kleurrieker mak en de leechéffekte. De groëte en kleine duuvels die op en aaf rende, ’t leek net of gans Sjteyl door eur bezatte woort. Wat mich ouch good beej gebleve is , det miene zoon dae al de ganse daag duuvel waas en met mich oét de “Hel”zoe kômme, zoé ônger d’n indrök waas van dét gebeure, dét hae d’r mich tössen oét piépde vur dét ich oét kôs kômme. Dao nao truúk de “Hel”in, klumps op d’n Duuvelswage dae achter de “Hel “sjteit en as die aope geit, met dae machtige wage oét die “Hel “ veurs en den euver Sjteyl nao zaal Vriendekring geis vur de oétintelikke bekend making op d’n Duuvelsbal. ‘nne Duuvelsbal doé ouch al verduuveld good ! Geweldig.

Ik ben uitgeroepen uit de Hel in de Maashoek. Het was erg druk. Gezien het jubileumjaar van de Kaetelaers was er erg veel werk aan de Hel besteed. Met veel vuur en rook liep ik geflankeerd door de “Duuvels” vanuit de Hel naar voren. Het was een machtige gewaarwording, daar alle mensen te zien staan. Wat ik me nog kan herinneren in de aanloop naar de Hel was eerst het hectische voorstellen aan het bestuur en vervolgens het lange wachten in de Hel. Rond de klok van 19:00u was het dan toch eindelijk zover. Eindelijk werd ‘De Sjpeng’ Vors Lucifer van de Sjteyler Duuvels. Jullie vragen me wat er zo speciaal is aan het uitkomen in de buitenhel. Nou, dat zit ‘m in het feit dat niet iedere nieuwe Vors Lucifer dit is gegeven, het is toch heel spectaculair en vooral mooi, dat jou dat mag overkomen. Een van de leukste dingen van het uitkomen was dat het een echt geheim was dat ik Vors Lucifer werd. Niemand verwachtte dat een bestuurslid van Vv. De Kaetelaers de nieuwe Vors zou worden. Tijdens het uitkomen zijn er zo geen dingen fout gegaan, maar wel heb ikzelf een blunder begaan niet in de Hel maar een half jaar later bij het BCL-Treffen op Steyl. Ik moest me voor de optocht al heel vroeg laten schmincken bij Alex Seelen, echter ik had me verslapen. Toen Jac Thonissen kwam kijken of ik klaar was, was hij redelijk ontdaan, en zei “Zorg maar dat je geschminkt wordt, hoe weet ik niet…..als je maar op tijd bent voor de optocht” Wat me toch vooral het meest is bijgebleven van het hele Hel spektakel is toch hetgeen wat zich maanden later heeft afgespeeld. Het perfecte jubileumfeest op de Patersplak. Een grote tent met veel grote artiesten, zoas de Golden Earring, Vader Abraham en vele anderen. Ook het verbroederingsfeest op de zondag was werkelijk fantastisch.

In 1993 heb ik als Vors Lucifer de eer gehad om uit de Buitenhel te komen in de Maashoek. Dit was een spannend gebeuren zowel voor mij als Vors Lucifer alsook voor de Kaetelaers want het was mede door het afbranden van de vorige hel weer voor de eerste keer sinds 1983 dat er een buitenhel plaatsvond. Het was hels weer en regen en wind gierden door ons pittoreske dorpje, om de aankomst van Vors Lucifer 1993 aan te kondigen. Toen Vors Lucifer 1993 zich echter naar buiten begaf op weg naar de buitenhel, werd de regenkraan dicht gedraaid en ging de wind liggen. Ondanks het slechte weer waren vele dorpsgenoten en ook buitenstaanders naar de Maashoek getogen, om het duivelse spel te aanschouwen. Als Vors lucifer 1993 vond ik dit een indrukwekkende aanblik. Een zee van mensen stonden voor het podium in een duistere entourage omgeven door Bengaals vuur en vuurwerk, gewoon geweldig. Wel ging er nog een kleinigheidje fout. Door alle enthousiasme stond ook mijn vrouw Paulien op de bühne, weliswaar verdekt maar toch zodanig in het zicht dat degene die mij kenden ( gelukkig niet zoveel ) wel konden raden wie Vors Lucifer 1993 werd. Terwijl dit pas in zaal Vriendenkring gestalte mocht krijgen. Na een tiental minuten, brak de hel open en togen wij met de Duuvelswagen naar Zaal de Vriendekring alwaar het demasqué plaatsvond en ik een heel jaar met veel plezier de scepter heb mogen zwaaien over het ‘Steyler duuvelriek’. Ook in de zaal was veel volk, maar de spanning was er helemaal vanaf en mijn naam werd al gescandeerd, dus dat zat wel goed. De grootste verrassing van de avond zelf vond wel dat ook mij Oma en mijn Opa het geheel hebben meegemaakt, hetgeen mijn vader en moeder hadden geregeld. Rest de vraag is het uitkomen uit de buitenhel specialer als in de zaal. Nou, ik denk dat het een andere entourage is, maar dat het voor de nieuwe Vors Lucifer niet uitmaakt. De spanning en beleving zijn voor iedereen hetzelfde allen de ontlading is anders. In de zaal is deze kort en hevig, terwijl je vanuit de buitenhel al bijna een uur onder de mensen bent alvorens je geproclameerd wordt. Je geniet dus op een andere manier, maar beleeft hetzelfde.

Het was een dag in december en om precies te zijn , 9 december 1997. Het was een dag zoals alle andere dagen. Rond een uur of 11 belde Erik Aarts me op het werk met de vraag of ik Lucifer wilde worden. Hier hoefde ik dus helemaal niet over na te denken. De hele dag heb ik aan dit gesprek moeten denken en toen ik s’avonds naar huis wilde gaan en dit aan Marion wilde vertellen, reed ik mijn auto aan “prak”. Een parkeerplaats van 100 bij 100 meter, geen auto te verkennen, alleen 1 “luchtepaol” midden op het terrein. Laat me hier tegenaan knallen. Een schade van 6000 gulden. Dit mocht de pret niet drukken. Langzamerhand kwam de vastelaovend dichterbij. Ik had het grote geluk om uit de HEL te mogen komen. Voor de dames van het bestuur was op de zaterdag al bekend dat ik lucifer zou worden. Wat bleek nu: Jose, de vrouw van Wiel (Stevens) moest de kleding aanpassen. Aangezien het figuur van de lucifer van 1997 (Raymond Peeters) en de mijne niet geheel overeenkwam moest de broek “iets” aangepast worden (Sonja Bakkeren kende ik toen nog niet). Toen was het Zondag 22 februari. Die dag moest ik eerst nog met de beste Joekskapel van Sjteyl naar de Erkenkamp. Ik was behoorlijk zenuwachtig. Om 17.00 uur werd ik voorgesteld aan het bestuur. Toen dit gebeurd was, moest er geschminkt worden en om 19.30 uur was het tijd om naar de Maashook te gaan. Ik werd hoe langer hoe zenuwachtiger. Eindelijk was het MOMENT SUPREME aangebroken. Theej Thuithof de toemalige voorzitter, begon met aftellen. Ellef, tiën, nege……twiëje, ein…en daar stond ik dan, de nieuwe Vors Lucifer 1998. Op dat moment was het nog niet voor iedereen duidelijk wie de nieuwe lucifer was omdat ik nog een masker op had. Het was een GEWELDIGE belevenis. Vervolgens gingen we op de Duuvelswagen richting zaal de Vriendekring. Hier moest ik tot ongeveer tot 22 uur wachten voor het masker definitief af mocht en ik me mocht voorstellen als Ron Janssen Vors lucifer 1998. Tot in de late uurtjes werd er feest gevierd onder het motto: “Met d’n tillefoon in de hangk, traote weej door ut Duuvelslangk!”

Ik werd op 5 maart 2000 uigeroepen tot Vors Lucifer en wel op de Patersplak,de buitenhel. Na 's morgens nog eerst bij de Hel en bij de Steyler Soppers nog gewoon m'n werk gedaan te hebben, moest ik mij tegen de avond melden bij Erik Aarts alwaar ik werd voorgesteld aan het bestuur en de beschermheer. Na het eten ging ik met Han, Erik en Sjaak (het Lucifers Keuze Comite) naar een café oppe Ruiver. Rond 19:30h stond ik wederom met het LKC achter de hel op de Patersplak. Maar niet voor lang, want Erik moest weg, Sjaak had de hel nog niet gezien en Han ging kijken waar Sjaak bleef. En zo stond ik daar helemaal alleen tot rond 19.45h, de minuten van de kerkklok af te kijken, totdat Joost me net voor 20.11h kwam halen. Wat er dan met je gebeurt is eigenlijk niet te beschrijven, die hele ambiance, de massa mensen die alleen voor dit ene moment voor jou zijn gekomen, zo voelt het althans, dat is wat ik denk dat de Buitenhel tot iets speciaals maakt! Het wachten helemaal in m’n uppie, iedere minuut van de kerkklok afkijkend en dan de grote ontlading van het uitkomen en de uiteindelijke bekendmaking in de Zaal de Vriendenkring waar je dan als Vors Lucifer de feestende menigte mag voorgaan. Dat is voor mij wel het meest indrukwekkende aan deze hele gebeurtenis geweest. Als je als Vors Lucifer op de bühne staat krijg je niet echt veel mee van alle effecten, je ziet alleen maar die grote massa mensen. Heel even is de wereld voor jezelf en dus heb ik het maar van horen vertellen dat er ook vuurwerk, verlichting en rook waren als extra effecten.

Ik ben uitgekomen in de Hel op de Patersplak en wat ik weet is dat ik het geheel niet in me heb opgenomen. De beleving is intens en je bent met je zelf bezig om in een goede verhouding je rol te spelen. Ik moest opkomen en niet teveel bewegen. Ik was daar zo mee bezig dat ik niet hoorde dat Joost me al een aantal keren had geroepen om terug te komen. Ik had het niet gehoord maar voelde wel een ruk aan de mantel…het werd echt tijd dus. Wat ik me wel heel goed herinner is dat de Jeugd Vors Lucifer blij was dat de Vader van Eefje het was. Hij was opgelucht. Later als je dan de foto’s terug ziet krijg je pas een echte indruk. Wauw wat een spektakel..echt te gek. Als Vors Lucifer beleef je het geheel zoals je het moet beleven, de invulling is aan je zelf. Het gaat heel snel en als je je zelf niet voor de gek houd is het een onvergetelijke ervaring. Ik ben dan ook trots dat ik dit heb mogen mee maken.

Mijn indrukken tijdens het uitkomen in de Hel op de Patersplak…. De ochtend voordat ik als Vors Lucifer 2008 in de Hel tevoorschijn mocht komen was ik nog druk in de weer met het bouwen van het decor. Net als de week ervoor. Toen vroeg ik me al af hoe het de week erna zou zijn om daar op dat podium te mogen staan als Vors Lucifer. De bewuste dag had het ‘s nachts gevroren en was het dus spiegelglad. Toon Martens riep nog:”Wat kriege we veur eine Lucifer, eine groete of eine kleine.” Toen riep ik terug dat ik dat echt niet wist. In een onbewaakt moment gleed ik uit en viel!... Verschillende verschrikte blikken gingen over de Patersplak. Ik wist niet hoe snel ik naar huis moest gaan. De tijd vullend leek het wel uren te duren, voordat het eindelijk tijd was om ons te melden bij de voorzitter, Erik Aarts en zijn vrouw, thuis. Heel hartelijk werden we met open armen door het bestuur van harte welkom geheten. Al snel ging ik de schmink in en was het moment daar. Wachtend achter het ketelhuis, totaal geen last hebbend van de kou stond ik trappelend te wachten met een masker voor mijn gezicht. Het was enorm druk op de Patersplak en een spectaculaire, wervelende show met dansers, vuurspuwers en artiesten werd opgevoerd. En daar was dan eindelijk het moment waar ik maanden naar toe had geleefd. Ik zag niet veel, maar genoot intens. Wat ik hoorde en voelde was met geen pen te beschrijven. Ik, Twan Martens, stond als Vors Lucifer 2008 op de Patersplak in de Hel. Wie had dat verwacht jaren geleden toen ik als klein mannetje naar dat schouwspel stond te kijken.Het gonsde van de namen over het veld en de spanning werd opgebouwd. Is het Twan nu wel of niet? In de zaal hoorde ik Erik praten, terwijl ik eigenlijk nog moest plassen, maar helaas was dat niet in het programma opgenomen. Eindelijk werd aan iedereen bekend gemaakt dat ik ‘Vors lucifer 2008’ was. Kippenvel kroop via mijn armen naar boven. In een bomvolle zaal kwam ik tevoorschijn. Ik heb de bühne amper verlaten en met alle gasten een grandioos feest gebouwd. Ik heb nog nooit zo’n geweldige carnaval gehad…. Vastelaovend 2008…. was voor mij een droom die werkelijkheid werd!